Het Paard als Spiegel – Leren Loslaten

Soms komen mensen naar me toe met gevoelens van twijfel, verdriet of een innerlijke worsteling die ze moeilijk onder woorden kunnen brengen. Zo kwam onlangs een moeder bij mij voor een paardencoach sessie. Ze voelde zich een mislukkeling als moeder, alsof ze niet voldeed aan wat er van haar verwacht werd. Haar diepe verlangen? Leren loslaten, en de constante behoefte aan controle een stapje terug laten nemen.

Tijdens het gesprek gaf ze aan dat ze vaak worstelde met het gevoel dat ze haar kinderen wilde beschermen, zelfs tegen de kleinste uitdagingen. Ze voelde zich uitgeput van het voortdurend vasthouden, de drang om alles in de hand te willen hebben. We gingen samen dieper in op haar gevoelens, en ze erkende dat het loslaten voor haar een belangrijk, maar uitdagend proces was. Ze wilde leren om meer vertrouwen te hebben in haar kinderen, en in zichzelf.

Op een gegeven moment besloten we naar de paarden te gaan. Ze had een klein hondje bij zich, een symbolisch aandenken aan haar overleden hond, die voor haar jarenlang symbool had gestaan voor veiligheid en controle. Ze legde het hondje voorzichtig in de piste, als een manier om dit verlies en de emotionele betekenis ervan een plek te geven.

Toen gebeurde er iets bijzonders. Een groot wit paard, rustig en kalm, liep naar het hondje toe. Zonder aarzeling zette hij zijn hoef boven op het speeltje en... begon te poepen. In het begin voelde dit als een schok, bijna respectloos, maar toen het paard zich vervolgens kalm omdraaide en wegliep, gebeurde er iets diepgaands. De symboliek was onmiskenbaar: het loslaten van controle kan rommelig en onvoorspelbaar zijn, maar het is een natuurlijk proces. Het leven gaat door, zelfs als we bepaalde dingen loslaten.

Niet veel later kwam Bennie, de pony, in actie. Hij liep rustig rond de moeder, alsof hij haar afschermde, haar ruimte gaf om in het moment te zijn. Bennie ging uiteindelijk ook bij het hondje staan en poepte op zijn eigen manier, alsof hij het loslaten en de natuurlijke gang van zaken nog eens benadrukte. Maar dan deed Bennie iets speciaals: hij pakte het hondje voorzichtig op, alsof hij het even wilde dragen, en liet het toen weer rustig liggen.

De moeder stond aan de rand van de piste en keek naar het tafereel. Ze kwam langzaam naar me toe en zei, bijna fluisterend: "Dit is zo herkenbaar. Het lijkt wel een spiegel van wat ik zelf moet doen. Leren loslaten."

Het was een moment van helderheid, een diep besef dat het proces van loslaten niet perfect of schoon hoeft te zijn. Soms komt het met onverwachte, rommelige wendingen. Maar dat betekent niet dat het niet goed is. Het paard en de pony lieten haar zien dat loslaten deel uitmaakt van de natuurlijke cyclus van het leven, en dat het ruimte creëert voor nieuwe beweging, groei en heling.

Deze sessie herinnerde me eraan hoe krachtig en zuiver paarden kunnen spiegelen wat er bij ons innerlijk speelt. Het is geen oordeel dat ze geven, maar puur een reactie op de energie die we uitstralen. En soms, zoals in deze sessie, krijgen we een onmiskenbare boodschap: laat los, zelfs als dat betekent dat het een beetje rommelig wordt. Het leven zal je altijd blijven dragen.

Conclusie Loslaten kan een van de moeilijkste uitdagingen zijn voor ouders, vooral als het gaat om hun kinderen. Maar paarden leren ons dat het niet gaat om perfectie of totale controle. Het gaat om het durven vertrouwen op de natuurlijke stroom van het leven, om ruimte te maken voor jezelf en de mensen die je liefhebt. Soms moet je accepteren dat loslaten gepaard kan gaan met een beetje chaos – en dat is oké.

Leren loslaten is misschien geen rechte weg, maar het is absoluut een bevrijdende reis.

Deze ervaring laat zien hoe paarden ons kunnen helpen om diepe inzichten te krijgen, die we soms niet eens onder woorden kunnen brengen. Hun acties en reacties spiegelen precies wat we nodig hebben om verder te groeien.

Herken je dit bij jezelf en wil je hier graag verandering in brengen, aarzel niet en neem vandaag nog contact op met People’s Vision.